เช้านี้หน้าต่างห้องนอนเราดูกว้างเป็นพิเศษ นอกหน้าต่างห้องเป็นทุ่งนาเขียวสบายตา ผมตื่นขึ้นมาพร้อมๆกับเสียงนาฬิกาปลุกยามเช้าที่เป็นเสียงเขียดที่แข่งกันร้องระงม ไม่ได้รู้สึกรำคาญแต่ตรงกันข้าม กลับเป็นเสียงพิเศษที่สะกดอารมณ์ให้เราต้องตื่นแต่หัวรุ่งมานั่งจิบกาแฟฟังเสียงเขียดแม้ว่าเมื่อคืนจะนอนดึกสักเพียงใด
ตอนเช้าพระสงฆ์มาเดินบิณฑบาตร ครอบครัวไร่เกษมสุขพร้อมใจกันตื่นมาใส่บาตร พระสงฆ์เดินผ่านทุ่งนาในยามเช้าเป็นภาพที่สวยงามไม่น้อยเลย
เสร็จภาระกิจใส่บาตรแล้วก็กลับมานั่งจิบกาแฟทำงานเล็กน้อยกันต่อ ในขณะที่นั่งทำงานไปพลางๆ ในใจแค่คิดว่าอยากให้ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาได้เจอภาพแบบนี้ ภาพที่รวงข้าวเขียวๆอยู่แค่มือเอื้อมถึง ไม่มีเสียงรถ ไม่มีเสียงอื่นรบกวนหัวใจ ทำให้สมองโลดแล่นได้ดี พอจะย้อนนึกเรื่องราวของเมื่อวานว่าทำกิจกรรมอะไรไปบ้าง
เมื่อวานพวกเราออกจากตัวเมืองนครศรีธรรมราชประมาณบ่ายโมง มุ่งหน้าผ่านร่อนพิบูลย์พร้อมๆกับสายฝนที่เทมาทักทายเราตลอดเส้นทาง ดูแล้วความสนุกในการออกทริปรอบนี้อาจจะลดลงได้เพราะฝนเทตลอดเส้นทางจริงๆ
แวะไปเคารพศพของคุณพ่อของคุณอภิชาติ แก้วสุวรรณ ก่อนออกเดินทางต่อ
สถานีต่อไปแวะจิบกาแฟที่ช่องเขา ร้านนี้อยู่ตรงเนินเขารอยต่อร่อนพิบูลย์กับทุ่งสง บรรยากาศร่มรื่น แต่เราคงนั่งได้ไม่นาน มีนัดน้องเคนไว้สี่โมงเย็น
ออกจากทุ่งสงพร้อมๆกับสายฝนที่ยังคงตกอย่างต่อเนื่อง เดินทางไม่ไกลมากก็ถึงไร่เกษมสุข เรามาในวันธรรมดายังมีคนอยู่เล็กน้อย เราเพลิดเพลินกับการถ่ายรูปไปพลางๆ เพราะเจ้าของไร่เกษมสุขยังอยู่ในไร่ตรงใหนสักแห่ง
เมื่อถึงเวลาเจ้าของไร่เกษมสุขโผล่มาในชุดเครื่องแบบเกษตรกรเต็มรูปแบบ ทักทายกันพองามเราก็เริ่มกิจกรรมแรกกันเลย นั่นก็คือการไปหาปลาในโพงพางที่ดักไว้ ทุกคนรีบเปลี่ยนยูนิฟอร์มให้เหมาะสมกับสถานการณ์แล้วเดินข้างทุ่งนาไปยังคูที่วางโพงพางไว้ เราได้ลูกปลามาเล็กน้อยยังไม่พอ น้องเคนบอกว่าไปดูโพงพางของป้าอีกที่ดีกว่าให้พอได้แกง
หลังจากหาปลาพอสักแกงแล้ว กิจกรรมต่อไปของเราคือการไปขุดหัวมันมาหมกในช่วงค่ำ น้องเคนกับพี่นนท์เป็นคนขุด ส่วนผมกับพี่จอมมีหน้าที่เป็นช่างภาพ(อู้) บรรยากาศใกล้ค่ำกับการขุดหัวมันหน้าหนำของน้องเคนดูออกรสชาดขึ้นเมื่อพ่อชายหนุ่มคนหนึ่งโผล่มาทักทายพี่นนท์ พูดคุยกันจนรู้ว่าชายหนุ่มเคยทำงานที่อู่ ส.ภักดี ของพี่นนท์เมื่อนานมาแล้ว
ความสนุกเฮฮามีขึ้นอีกครั้งเมื่อพี่นนท์ถามว่าพี่บ่าวบ้านเติ้นอยู่ใหน ชายหนุ่มตอบว่า “ผมเป็นพ่อน้องเคนนี่แหละ” ถูกต้อง พ่อน้องเคนยังหนุ่มมาก รุ่นน้องพี่จอมเล็กน้อยด้วยซ้ำไป การพูดคุยเรื่องราวในอดีตระหว่างสองชายที่เคยเป็นลูกนายหัวกับลูกน้องจึงออกรสชาดขึ้น
พระอาทิตย์กำลังจะลับล่วง บรรยากาศหน้าหนำยังคงเพลิดเพลิน แต่ความหิวมันเริ่มเข้าแทรกซึมจึงต้องย้ายจากหนำน้องเคนมายังริมทุ่งนาเพื่อภาระกิจอาหารเย็น
น้องเคนนำเตาถ่านมาวางบนสะพานไม้ไผ่เพื่อย่างหัวมัน และแน่นอน สะพานไม้ไผ่กลางทุ่งนาคือโต๊ะอาหารของเราในคืนนี้ อาหารเริ่มยกมา น้ำพริก ปลาทอด ผักสดๆริมรั้ว และแกงพริกลูกปลาที่เราหากันไว้เมื่อช่วงเย็น
มันเป็นความสุขที่หาได้ยากล้อมวงกินอาหารเย็นบนสะพานไม้ไผ่กลางทุ่งนา โชคดีที่คืนนี้ไม่มีฝนตกลงมาเลยทำให้การนั่งโม้กันหลังอาหารเย็นเพลิดเพลินเป็นทวีคูณ พ่อเฒ่าน้องเคนมาช่วยหมกหัวมัน ส่วนคุณพ่อน้องเคนกลับมาจากงานก็แวะมานั่งคุยกับพวกเราจนเที่ยงคืน ก่อนจะราตรีสวัสดิ์เข้าสู่ห้องนอน ห้องนอนที่ไร้หน้าต่างและเย็นสบายที่สุด
และที่นี่คือ ไร่เกษมสุข ทุ่งใหญ่ นครศรีธรรมราช
สนับสนุนการรีวิวเมืองนครโดย
– บ.สิงห์อรฉัตร จำกัด
– บ้านน้ำสิงห์
– คุณนนทิวรรธน์ นนทภักดิ์
– สภาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวจังหวัดนครศรีธรรมราช
– 34action
– Boog bar
– Telemax
บทความคล้ายกัน :
