จริงๆแล้วละมันกรุงชิงคืองานดนตรีที่นำกิจกรรมการวิ่งมาเสริม แต่หลังจากจัดไปแล้ว 3 ครั้ง การวิ่งก็กลายเป็นกิจกรรมหลักของงานไป
พื้นที่ของงานละมุนกรุงชิงเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลที่รักษาต้นไม้เก่าๆไว้อย่างดี ทำให้มีความสดชื่นตลอดปี รอบๆก็เป็นสวนของชาวบ้านทั้งทุเรียน มังคุด สวนยาง
ภาคส่วนการแสดงดนตรีจะจัดขึ้นทั้งสองคืนของการจัดงาน โดยจะเป็นดนตรีที่หาฟังยากซะเป็นส่วนใหญ่ ไม่เน้นเสียงดัง ฟังสบายๆในสไตล์ละมุนๆ
งานวิ่งในแบบละมุนกรุงชิงไม่เหมือนชาวบ้านเขา เพราะไม่ได้ใช้ระยะมาตรฐานสากลที่เขาใช้กัน แต่ใช้สนามตามที่ภูมิประเทศอำนวยเท่านั้น ทำให้ระยะไม่มากนัก สามารถวิ่งแบบครอบครัว สนุกสนานได้
ปีนี้คงเป็นปีที่นักวิ่งเยอะสุดเพราะรับถึง 600 ท่าน แว่วๆมาว่าปีต่อไปอาจจะลดลงเหลือ 300 ท่านเหมือนปีที่ 2 เพราะไม่แน่น และจัดการได้ง่ายกว่า
การปล่อยตัวนักวิ่งบ่ายโมงก็เป็นอีกอย่างที่แปลกประหลาดผิดชาวบ้านเขา ตรงนี้เพื่อเสริมความโหดของสนามจากการที่ระยะน้อย บางปีก็ได้ฝนมาดับร้อน แต่ครั้งนี้เจอแดดกันเต็มๆ
ปีนี้ก็เช่นเดิม ตามสภาพของกรุงชิงที่นักวิ่งจะต้องเจอทั้งสวน ป่า เนิน คลอง ปีนป่าย ครบตามแบบฉบับละมุนกรุงชิง แต่ที่สนุกสนานและเป็นสีสันของงานก็เป็นเหล่านักวิ่งแฟนซีขาโหดที่จัดกันมาอย่างหนัก
ส่วนนักวิ่งทุกคนก็พยายามงัดท่าไม้ตายมาสู้กับตากล้องกันแบบสุดฝีมือ ไปชมภาพความงามกัน แล้วไว้เจอกันครั้งต่อไปครับ ละมุนกรุงชิง
