เอาเข้าจริงๆขณะกำลังเขียนแอดมินนั่งอยู่บนดาดฟ้าของบ้านวงเบี้ยสัจจ์ แดดกำลังเปรี้ยงๆ แต่สายลมเบาๆก็ทำให้ตาแทบลืมไม่ขึ้น เรามากัน 4 คน ทุกคนอยู่ในอาการเดียวกัน เอนกายบนเก้าอี้ พร้อมเข้าสู่นิทรา
หลายๆที่ที่เราไป ด้วยเทคโนโลยีของกล้องและฝีมือช่างภาพมักจะทำให้สถานที่นั้นสวยเกินความจริง หรือบางทีก็สวยจนเว่อไปเลย ที่นี่เป็นอีกแบบ แอดมินเห็นภาพที่เพื่อนๆโพสถึงบ่อยก็คิดในใจว่าสวยดี สักวันเราต้องไปเที่ยว
วันนี้บังเอิญเหลือเกิน ว่างงานประมาณ 2 ชั่วโมง น้องๆเลยชวนไปเที่ยวที่นี่ พวกเราขับรถมาจากตัวเมืองไม่เกิน 30 นาที ข้ามสะพานปากพนัง เลี้ยวซ้ายลอดสะพาน แล้วเลี้ยวขวานิดเดียว ก็ถึงเลย ผิดคาดจากภาพถ่ายที่คิดว่าคงเป็นร้านเล็กๆ พื้นที่ไม่มากเพราะเห็นภาพถ่ายอยู่แค่มุมสองมุม
เข้าไปถึงก็พบกับบริเวณร่มรื่นที่ดูแลอย่างดี มีทางเดินทอดยาวผ่านป่าโกงกางไปสู่ท่าเรือ ทุกมุมสามารถเลือกนั่งหาความสงบส่วนตัวได้ทั้งสิ้น พวกเราสั่งกาแฟพร้อมรับเครื่องแจ้งรับ(ไฮเท็คนะนี่) เดินไปชมท่าเรือ ก่อนไปนอนสงบนิ่งกันบนดาดฟ้าที่เห็นวิวคลองปากพนัง พร้อมรับสายลมเบาๆไปด้วยในตัว
สอบถามได้ที่ https://www.facebook.com/SornDaeng1954
